Tekst ustawy przekazany do Senatu zgodnie z art. 48 regulaminu Sejmu
USTAWA
z dnia 12 października 2000 r.
o zmianie ustawy o ochronie przyrody
Art. 1.
W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody (Dz.U. Nr 114, poz.
492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254, z 1994 r. Nr 89, poz. 415, z 1995 r. Nr 147,
poz. 713, z 1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr 43, poz. 272,
Nr 54, poz. 349, Nr 133, poz. 885 oraz z 1998 r. Nr 106, poz. 668) wprowadza się
następujące zmiany:
1) art. 1 otrzymuje brzmienie:
"Art. 1. Ustawa określa cele, zasady i formy ochrony przyrody ożywionej i
nieożywionej oraz krajobrazu.";
2) art. 2 otrzymuje brzmienie:
"Art. 2. 1. Ochrona przyrody, w rozumieniu ustawy, oznacza zachowanie,
właściwe wykorzystanie oraz odnawianie zasobów przyrody i jej
składników, a w szczególności:
1) dziko występujących roślin lub zwierząt,
2) siedlisk przyrodniczych,
3) siedlisk gatunków chronionych roślin lub zwierząt,
4) zwierząt prowadzących wędrowny tryb życia,
5) roślin lub zwierząt, objętych ochroną na podstawie odrębnych
przepisów,
6) przyrody nieożywionej,
7) krajobrazu.
2. Ochrona przyrody ma na celu:
1) utrzymanie procesów ekologicznych i stabilności ekosystemów,
2) zachowanie różnorodności biologicznej,
3) zachowanie dziedzictwa geologicznego,
4) zapewnienie ciągłości istnienia gatunków roślin lub zwierząt wraz
z siedliskami poprzez utrzymywanie lub przywracanie ich do
właściwego stanu,
5) utrzymywanie lub przywracanie do właściwego stanu siedlisk
przyrodniczych, a także innych zasobów przyrody i jej składników,
6) kształtowanie właściwych postaw człowieka wobec przyrody.";
3) po art. 2 dodaje się art. 2a w brzmieniu:
"Art. 2a. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1) banku genów - rozumie się przez to ośrodek gdzie genotypy są
przechowywane poza ich naturalnym środowiskiem, wyposażony w
niezbędne budowle i urządzenia,
2) korytarzu ekologicznym - rozumie się przez to obszar pomiędzy dwoma
lub wieloma obszarami chronionymi, niezabudowany, umożliwiający
migracje roślin i zwierząt,
3) ochronie ścisłej - rozumie się przez to całkowite zaniechanie
ingerencji człowieka na stan ekosystemów i składników przyrody,
4) ochronie częściowej - rozumie się przez to czynną ochronę
ekosystemów i składników przyrody w celu przywrócenia stanu
naturalnego lub ich utrzymania w stanie zbliżonym do naturalnego,
5) ochronie krajobrazowej - rozumie się przez to zrównoważony rozwój
obszaru oraz zachowanie cech charakterystycznych krajobrazu,
6) ogrodzie botanicznym - rozumie się przez to wydzielony, odpowiednio
wyposażony, zagospodarowany i urządzony teren, będący miejscem
uprawy roślin różnych stref klimatycznych i środowisk życia lub
roślin określonego rodzaju oraz związanej z tym działalności naukowo-
badawczej, dydaktyczno-wychowawczej, popularyzatorskiej i
rekreacyjnej,
7) ogrodzie zoologicznym - rozumie się przez to wydzielony,
odpowiednio wyposażony, zagospodarowany i urządzony teren będący
miejscem życia zwierząt i związanej z tym działalności naukowo-
badawczej, dydaktyczno-wychowawczej, popularyzatorskiej i
rekreacyjnej,
8) otulinie - rozumie się przez to strefę ochronną wyznaczoną
indywidualnie dla określonej formy ochrony przyrody zabezpieczającą
ją przed zagrożeniami zewnętrznymi,
9) planie ochrony - rozumie się przez to podstawowy dokument
opracowywany dla szczególnych form ochrony przyrody zawierający opis
formy ochrony oraz cele prowadzenia działań ochronnych, katalog
zadań i sposobów ich wykonania,
10) roślinie - rozumie się przez to wybrany element królestwa roślin
lub królestwa grzybów,
11) siedlisku przyrodniczym - rozumie się przez to obszar lądowy lub
wodny, naturalny lub półnaturalny, wyodrębniony w oparciu o cechy
geograficzne, abiotyczne i biotyczne,
12) siedlisku roślin lub siedlisku zwierząt - rozumie się przez to
obszar występowania gatunków roślin lub zwierząt,
13) starodrzewiu - rozumie się przez to drzewostan lub pojedyncze
drzewa, które przekroczyły fazę przeciętnego przyrostu lub osiągnęły
wiek rębności w rozumieniu przepisów o gospodarce leśnej,
14) środowisku przyrodniczym - rozumie się przez to krajobrazy wraz z
tworami przyrody nieożywionej, naturalne i przekształcone siedliska
przyrodnicze wraz z występującymi w nich roślinami i zwierzętami,
15) właściwym stanie siedliska - rozumie się przez to stan, w którym
naturalny zasięg siedliska oraz tereny mieszczące się w obrębie tego
zasięgu są stałe lub zwiększają się, a specyficzna struktura i
funkcje konieczne do jego długotrwałego zachowania istnieją i będą
istnieć w dającej się przewidzieć przyszłości oraz stan ochrony
tworzących go gatunków roślin lub zwierząt jest właściwy,
16) właściwym stanie gatunku - rozumie się przez to stan, w którym
dane o dynamice liczebności populacji tego gatunku wskazują, że
gatunek utrzymuje się w skali długoterminowej jako trwały składnik
swojego siedliska, zasięg gatunku nie zmniejsza się ani też nie
ulegnie zmniejszeniu w dającej się przewidzieć przyszłości oraz
istnieje i będzie istniało w przyszłości siedlisko wystarczająco
duże, aby utrzymać te populacje przez dłuższy czas,
17) zagrożeniach zewnętrznych - rozumie się przez to czynniki mogące
wywołać zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych w
składnikach chronionej przyrody, wynikające z działalności człowieka
lub z przyczyn naturalnych.";
4) art. 4 otrzymuje brzmienie:
"Art. 4. Cele ochrony przyrody są realizowane przez:
1) uwzględnianie wymagań ochrony przyrody w polityce ekologicznej
państwa, programach ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju
przyjmowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego,
strategiach rozwoju województw, wojewódzkich i miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego, studiach uwarunkowań i kierunków
rozwoju przestrzennego gmin,
2) obejmowanie zasobów przyrody i jej składników formami ochrony
przewidywanymi ustawą lub przepisami szczególnymi,
3) opracowywanie i wykonywanie planów ochrony określonych w ustawie
obszarów objętych ochroną oraz programów ochrony gatunków i ich
siedlisk.";
5) w art. 10 pkt 3 otrzymuje brzmienie:
"3) rada parku narodowego,";
6) w art. 11:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Członków Państwowej Rady Ochrony Przyrody na kadencję trwającą 3 lata
w liczbie 30 powołuje minister właściwy do spraw środowiska spośród
działających na rzecz ochrony przyrody, przedstawicieli:
1) nauki,
2) praktyki,
3) organizacji społecznych.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. W ramach Państwowej Rady Ochrony Przyrody działają komisje
problemowe, do których minister właściwy do spraw środowiska, na
wniosek przewodniczącego Rady, może powołać także osoby spoza jej
składu.",
c) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Działalność Państwowej Rady Ochrony Przyrody i komisji problemowych
jest finansowana z budżetu Ministerstwa Środowiska.";
7) w art. 12 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Członków wojewódzkiej komisji ochrony przyrody na kadencję trwającą 3
lata w liczbie 20 powołuje wojewoda spośród działających na rzecz ochrony
przyrody, przedstawicieli:
1) nauki,
2) praktyki,
3) sejmiku wojewódzkiego,
4) organizacji społecznych,
5) organizacji gospodarczych.";
8) w art. 12 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Do zadań wojewódzkiej komisji ochrony przyrody należy w szczególności:
1) ocena stanu i potrzeb ochrony przyrody,
2) przygotowywanie opinii i wniosków z zakresu ochrony przyrody,
3) opiniowanie projektów aktów prawa miejscowego w zakresie ochrony
przyrody wydawanych przez wojewodę,
4) opiniowanie projektów inwestycji i programów wpływających na system
obszarów chronionych, w tym regulacji rzek, melioracji bagien i dolin
rzecznych.";
9) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:
"Formy ochrony przyrody";
10) art. 13 otrzymuje brzmienie:
"Art. 13. 1. Poddanie pod ochronę następuje przez:
1) tworzenie parków narodowych,
2) uznawanie określonych obszarów za rezerwaty przyrody,
3) tworzenie parków krajobrazowych,
4) wyznaczanie obszarów chronionego krajobrazu,
5) wprowadzanie ochrony gatunkowej roślin i zwierząt,
6) wprowadzanie ochrony w drodze uznania za:
a) pomniki przyrody,
b) stanowiska dokumentacyjne,
c) użytki ekologiczne,
d) zespoły przyrodniczo-krajobrazowe.
2. Obszary wymienione w ust. 1 w pkt 1-4 tworzą krajowy system
obszarów chronionych. System ten stanowi układ przestrzenny
wzajemnie uzupełniających się form ochrony przyrody, łączonych
korytarzami ekologicznymi.
3. Poddanie pod ochronę obszarów, które stanowią nieruchomości, nie
będące własnością Skarbu Państwa, następuje za zgodą właściciela lub
po wywłaszczeniu za odszkodowaniem.";
11) po art. 13 dodaje się art. 13a i 13b w brzmieniu:
"Art. 13a. 1. Dla obszarów objętych formami ochrony określonymi w art. 13
ust. 1 pkt 1-3 sporządza się i realizuje plan ochrony.
2. Projekt planu ochrony dla określonego obszaru sporządza organ
zarządzający albo sprawujący bezpośredni nadzór nad tym obszarem, w
ciągu 5 lat od dnia utworzenia parku narodowego, rezerwatu przyrody
lub parku krajobrazowego.
3. Projekt planu ochrony podlega zaopiniowaniu przez zainteresowane
jednostki samorządu terytorialnego, w terminie jednego miesiąca od
dnia jego przedłożenia. Niezłożenie opinii w przewidzianym terminie
uznaje się za brak uwag do projektu.
4. Ustalenia zawarte w planie ochrony są wiążące dla miejscowego planu
zagospodarowania przestrzennego i decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu.
5. Minister właściwy do spraw środowiska w drodze rozporządzenia
ustanawia plan ochrony dla obszarów objętych formami ochrony
przyrody, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 1 i art. 23 ust. 5.
6. Wojewoda, z zastrzeżeniem ust. 5, w drodze rozporządzenia,
ustanawia plan ochrony dla obszarów objętych formami ochrony
przyrody, o których mowa w art. 13 ust. 1 pkt 2 i 3.
7. Ustanowienie planu ochrony zobowiązuje właściwe gminy do
sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla
obszaru objętego planem ochrony lub dokonania zmian w obowiązującym
planie miejscowym, w terminie jednego roku od dnia wejścia w życie
aktu ustanawiającego plan ochrony. Koszt sporządzenia lub zmiany
planu miejscowego obciąża budżet państwa.
8. Jeżeli rada gminy w przypadku, o którym mowa w ust. 5, nie podejmie
w wyznaczonym terminie uchwały o przystąpieniu do sporządzenia
miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wojewoda wzywa
gminę do podjęcia takiej uchwały w terminie nie dłuższym niż dwa
miesiące, a po bezskutecznym upływie tego terminu sporządza plan w
formie aktu prawa miejscowego. Przyjęty w tym trybie miejscowy plan
zagospodarowania przestrzennego wywołuje takie skutki, jak miejscowy
plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez radę gminy.
9. Postanowienia ust. 6 stosuje się odpowiednio do ustaleń zawartych w
aktach powołujących formy ochrony przyrody określone w art. 13 ust.
1 pkt 4 i 6.
Art. 13b. 1. Plany ochrony dla parków narodowych, rezerwatów przyrody
oraz parków krajobrazowych, sporządza się na okres 20 lat, z
uwzględnieniem:
1) charakterystyki i diagnozy (oceny) stanu przyrody,
2) identyfikacji i oceny zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych,
3) charakterystyki i oceny uwarunkowań społecznych i gospodarczych,
4) analizy skuteczności dotychczasowych sposobów ochrony,
5) charakterystyki i oceny stanu zagospodarowania przestrzennego.
2. Plany ochrony dla parku narodowego oraz rezerwatu przyrody
zawierają w szczególności:
1) cele ochrony z uwzględnieniem przyrodniczych i społecznych
uwarunkowań ich realizacji,
2) obszary ochrony ścisłej, częściowej i krajobrazowej,
3) program działań ochronnych na obszarach ochrony ścisłej,
częściowej i krajobrazowej,
4) sposoby eliminacji lub minimalizacji zagrożeń dla przyrody,
5) obszary i sposoby ich udostępniania dla celów naukowych,
dydaktycznych, edukacyjnych, turystycznych i rekreacyjnych,
6) ustalenia do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
3. Plany ochrony dla parku krajobrazowego zawierają w szczególności:
1) cele ochrony z uwzględnieniem przyrodniczych, społecznych i
gospodarczych uwarunkowań ich realizacji,
2) obszary działań ochronnych,
3) zakres prac związanych z ochroną przyrody i kształtowaniem
krajobrazu obszarów wymienionych w pkt 2,
4) sposoby eliminacji lub minimalizacji zagrożeń dla przyrody,
5) obszary i sposoby ich udostępniania dla celów naukowych,
dydaktycznych, edukacyjnych, turystycznych i rekreacyjnych oraz dla
innych form gospodarowania,
6) ustalenia do miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, szczegółowe zasady sporządzania projektu planu
ochrony dla:
1) parku narodowego,
2) rezerwatu przyrody,
3) parku krajobrazowego,
uwzględniając formy ochrony przyrody, charakterystykę ekosystemów
oraz dopuszczalne sposoby gospodarczego korzystania z zasobów
przyrody w parkach krajobrazowych oraz kierując się potrzebą
ochrony różnorodności biologicznej.
5. Dla parków narodowych lub rezerwatów przyrody, dla których nie
sporządzono planów ochrony, organ sprawujący bezpośredni nadzór
sporządza projekt rocznych zadań ochronnych, ustanawianych w drodze
rozporządzenia przez właściwe organy. Zadania te obejmują:
1) identyfikację i opis zagrożeń wewnętrznych i zewnętrznych oraz
sposoby ich eliminacji,
2) sposoby i zakres prowadzenia ochrony czynnej.
6. Plany ochrony dla rezerwatów przyrody, o których mowa w art. 23
ust. 3 lub parków krajobrazowych położonych na terenie dwu lub
więcej województw, ustanawiają, w drodze rozporządzeń w
porozumieniu, właściwi wojewodowie.";
12) w art. 14:
a) ust. 4 i 5 otrzymują brzmienie:
"4. Na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę.
5. W otulinie, o której mowa w ust. 4, może być utworzona strefa ochronna
zwierząt łownych, której obszar nie podlega włączeniu w granice obwodów
łowieckich.",
b) po ust. 5 dodaje się ust. 5a i 5b w brzmieniu:
"5a. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia,
ustanawia strefę ochronną zwierząt łownych, określa obszary wchodzące
w jej skład oraz szczegółowe zasady utrzymania właściwej liczebności i
struktury populacji poszczególnych gatunków zwierząt łownych. Minister
właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenie, będzie kierował
się potrzebą:
1) ochrony zwierząt łownych w parkach narodowych,
2) stworzenia strefy bezpieczeństwa dla zwierząt łownych wychodzących
na żerowiska poza granice parku narodowego,
3) utrzymania właściwej liczebności i struktury populacji
poszczególnych gatunków zwierząt łownych na obszarze parku
narodowego w celu zachowania równowagi przyrodniczej.
5b. Gospodarowanie zwierzyną łowną w strefie, o której mowa w ust. 5
należy do zadań dyrektora parku narodowego.",
c) ust. 6 otrzymuje brzmienie:
"6. Park narodowy jest udostępniany społeczeństwu na warunkach określonych
w planie ochrony. Warunki udostępniania parku narodowego
obejmują w szczególności czas oraz wyznaczone miejsca, w których możliwe
jest przebywanie ludzi.",
d) po ust. 6 dodaje się ust. 6a w brzmieniu:
"6a. Za wstęp lub korzystanie z wartości przyrody parku narodowego, jego
urządzeń i obiektów mogą być pobierane opłaty, których stawki ustala
dyrektor parku narodowego. Stawka opłaty za wstęp do parku narodowego
nie może przekroczyć 0,75% najniższego wynagrodzenia za pracę
pracowników, określonego na podstawie Kodeksu pracy. Opłaty są
przeznaczane na utrzymanie infrastruktury turystycznej i edukacyjnej
parku narodowego oraz inne zadania z zakresu ochrony przyrody.",
e) ust. 7 otrzymuje brzmienie:
"7. Utworzenie parku narodowego, powiększenie lub zmniejszenie jego
obszaru, następuje w drodze rozporządzenia Rady Ministrów, które
określa:
1) nazwę parku narodowego,
2) jego obszar,
3) otulinę,
4) nieruchomości Skarbu Państwa nie przechodzące w trwały zarząd parku
narodowego,
5) zakazy właściwe dla danego parku narodowego wybrane spośród
wymienionych w art. 23a.",
f) po ust. 7 dodaje się ust. 7a i 7b w brzmieniu:
"7a. Likwidacja parku narodowego może nastąpić w drodze rozporządzenia
Rady Ministrów, wyłącznie w razie bezpowrotnej utraty jego wartości
przyrodniczych i kulturowych.
7b. Utworzenie, powiększenie, zmniejszenie lub likwidacja parku
narodowego, o którym mowa w ust. 1, może nastąpić tylko po uzgodnieniu z
właściwymi miejscowo organami zainteresowanych jednostek samorządu
terytorialnego, organizacjami pozarządowymi, na których obszarze
działania planuje się powyższe zmiany.",
g) ust. 8 otrzymuje brzmienie:
"8. Minister właściwy do spraw środowiska nadaje statut parku narodowego
w drodze rozporządzenia, kierując się zasadami ochrony przyrody na
obszarze parku.",
h) ust. 9 otrzymuje brzmienie:
"9. Projekt miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w części
dotyczącej otuliny parku narodowego wymaga uzgodnienia z dyrektorem
parku narodowego.",
i) ust. 10 otrzymuje brzmienie:
"10. Nieruchomości Skarbu Państwa, z zastrzeżeniem ust. 7 pkt 4 i ust.
10a, położone w granicach parku narodowego, zostają oddane w trwały
zarząd parku narodowego, na zasadach określonych w przepisach o
gospodarce nieruchomościami.",
j) po ust. 10 dodaje się ust. 10a w brzmieniu:
"10a. Administrowanie obszarami morskimi, wchodzącymi w skład parku
narodowego, regulują odrębne przepisy.",
k) ust. 13 otrzymuje brzmienie:
"13. W parkach narodowych oraz w rezerwatach przyrody grunty objęte
ochroną ścisłą, częściową lub krajobrazową, budynki i budowle wraz z
gruntem, na którym są posadowione, służące bezpośrednio osiąganiu
celów z zakresu ochrony przyrody są zwolnione z podatków i opłat
określonych w innych ustawach, z wyjątkiem podatku leśnego obliczanego
według zasad określonych dla lasów ochronnych oraz podatku rolnego od
gruntów rolnych obliczanego według zasad określonych w odrębnych
ustawach.",
l) po ust. 13 dodaje się ust. 13a w brzmieniu:
"13a. Z tytułu zwolnienia z podatków i opłat, o których mowa w ust. 13
jednostkom samorządu terytorialnego przysługuje z budżetu państwa zwrot
utraconych dochodów.";
13) w art. 16:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dyrektora parku narodowego powołuje minister właściwy do spraw
środowiska po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady Ochrony Przyrody.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Minister właściwy do spraw środowiska odwołuje dyrektora parku
narodowego po wyrażeniu opinii przez Państwową Radę Ochrony Przyrody w
ciągu 14 dni od dnia wystąpienia o opinię, z wyjątkiem przypadków
odwołania z przyczyn, o których mowa w art. 52 Kodeksu pracy.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Przy dyrektorze parku narodowego działa rada parku jako organ
opiniodawczy i doradczy dyrektora parku narodowego.",
d) po ust. 4 dodaje się ust. 4a w brzmieniu:
"4a. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze zarządzenia powołuje
radę parku narodowego spośród działających na rzecz ochrony przyrody,
przedstawicieli:
1) nauki,
2) praktyki,
3) właściwego terytorialnie samorządu gminnego,
4) organizacji społecznych,
5) organizacji gospodarczych
na trzyletnią kadencję określając jej skład i zakres działania.",
e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Dyrektor parku narodowego wydaje, na podstawie odrębnych przepisów,
decyzje administracyjne w sprawach ochrony przyrody na terenie parku
narodowego.",
f) w ust. 6 w pkt 1 wyrazy "art. 190, 213 i 215" zastępuje się wyrazami
"art. 290 i 291";
14) w art. 17 po ust. 2 dodaje się ust. 2a-2h w brzmieniu:
"2a. Bezpłatne mieszkanie, o którym mowa w ust. 2, przysługuje pracownikom
zatrudnionym na stanowiskach:
1) dyrektora parku,
2) zastępcy dyrektora parku,
3) głównego księgowego,
4) głównego specjalisty do spraw ochrony przyrody,
5) głównego specjalisty do spraw dydaktyki,
6) głównego specjalisty do spraw udostępniania parku,
7) nadleśniczego,
8) konserwatora obrębu ochronnego,
9) leśniczego,
10) konserwatora obwodu ochronnego,
11) podleśniczego,
12) starszego strażnika,
13) strażnika,
14) kierownika ośrodka hodowli zwierząt,
15) kierownika szkółki,
16) komendanta Straży Parku,
17) zastępcy komendanta Straży Parku,
18) dowódcy grupy terenowej Straży Parku,
19) starszego strażnika Straży Parku,
20) strażnika Straży Parku.
2b. Przez bezpłatne mieszkanie należy rozumieć przydzielony przez park
narodowy lokal mieszkalny w budynku wielomieszkaniowym lub wolnostojącym,
o powierzchni nie mniejszej niż 50 m{2}, za który pracownik uprawniony nie
płaci czynszu.
2c. W przypadku:
1) braku możliwości dostarczenia mieszkania przez park narodowy
uprawnionemu pracownikowi,
2) posiadania przez uprawnionego pracownika lokalu mieszkalnego, który
stanowi jego własność,
wypłaca się ekwiwalent za niewykorzystywanie bezpłatnego mieszkania.
2d. Ekwiwalent, o którym mowa w ust. 2c, wypłaca się w wysokości średniej
stawki czynszu w stosunkach wolnego najmu w danej miejscowości przy
przysługującej maksymalnej powierzchni normatywnej dla liczby osób
pozostających z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie domowym, jednak nie
więcej niż za 70 m{2}.
2e. Dla potrzeb obliczenia i wypłaty ekwiwalentu za niewykorzystanie
bezpłatnego mieszkania ustala się, z zastrzeżeniem ust. 2d, następujące
wielkości normatywnej powierzchni użytkowej w przeliczeniu na liczbę osób
pozostających z pracownikiem we wspólnym gospodarstwie domowym:
1) 35 m{2} - dla 1 osoby,
2) 40 m{2} - dla 2 osób,
3) 45 m{2} - dla 3 osób,
4) 55 m{2} - dla 4 osób,
5) 65 m{2} - dla 5 osób,
6) 70 m{2} - dla 6 osób.
2f. Normy powierzchni użytkowej podwyższa się o 10 m{2} , jeżeli w lokalu
mieszka osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku.
2g. W przypadku zbiegu uprawnień do bezpłatnego mieszkania dwu i więcej osób
prowadzących wspólne gospodarstwo domowe, zapewnia się tylko jeden lokal,
o którym mowa w ust. 2b, lub wypłaca tylko jeden ekwiwalent.
2h. Minister właściwy do spraw środowiska określa, w drodze rozporządzenia:
1) tryb i szczegółowe zasady obliczania oraz tryb i terminy wypłacania
ekwiwalentu za niewykorzystywanie bezpłatnego mieszkania, uwzględniając
specyfikę parków narodowych oraz warunki lokalne,
2) tryb przydzielania i zwalniania mieszkań pracownikom zatrudnionym na
stanowiskach, o których mowa w art. 17 ust. 2a, kierując się potrzebą
zapewnienia prawidłowego funkcjonowania Służby Parków Narodowych.";
15) w art. 18:
a) w ust. 2:
- w pkt 4 po wyrazie "przestępstwa" dodaje się wyrazy "lub wykroczenia",
- pkt 5 otrzymuje brzmienie:
"5) zabezpieczenia jako dowodów rzeczowych, za pokwitowaniem,
przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub wykroczenia, a także
narzędzi i środków służących do ich popełnienia,",
- pkt 8 otrzymuje brzmienie:
"8) noszenia broni palnej długiej lub krótkiej, broni gazowej,
ręcznego miotacza gazu, pałki służbowej, kajdanek, posługiwania się
psem służbowym.",
b) po ust. 2 dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 2, stosuje się
odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania karnego lub przepisy Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.",
c) w ust. 3 po wyrazie "gazu" stawia się przecinek i dodaje wyrazy "pałki
służbowej, kajdanek, prowadnic dla nieletnich, psa służbowego";
16) art. 19 otrzymuje brzmienie:
"Art. 19. Uprawnienia i obowiązki funkcjonariusza Straży Parku, o których
mowa w art. 18, przysługują dyrektorowi parku narodowego, jego
zastępcom, nadleśniczemu, leśniczemu, podleśniczemu i strażnikowi,
wchodzącym w skład Służby Parków Narodowych.";
17) art. 20 otrzymuje brzmienie:
"Art. 20. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia,
określi dla Służby Parków Narodowych:
1) stanowiska oraz wymagania kwalifikacyjne jakie powinni spełniać
pracownicy zatrudnieni na poszczególnych stanowiskach, z
uwzględnieniem wykształcenia oraz stażu pracy,
2) wzory umundurowania dla osób uprawnionych do ich noszenia oraz
oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym: wzory
umundurowania wyjściowego i polowego na odpowiednie pory roku,
wzory przedmiotów uzupełniających mundury, kolor, wzór orła
umieszczonego na czapkach służbowych dla pracowników zatrudnionych
na określonych stanowiskach, okres ich użytkowania, kierując się
potrzebą rozróżnienia cech szczególnych umundurowania pracowników
zatrudnionych na poszczególnych stanowiskach
w tym funkcjonariuszy Straży Parku Narodowego .";
18) w art. 21:
a) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Dyrektora Krajowego Zarządu Parków Narodowych powołuje minister
właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii Państwowej Rady
Ochrony Przyrody.",
b) dodaje się ust. 2a:
"2a. Minister właściwy do spraw środowiska odwołuje dyrektora Krajowego
Zarządu Parków Narodowych po wyrażeniu opinii przez Państwową Radę
Ochrony Przyrody w ciągu 14 dni od dnia wystąpienia o opinię, z
wyjątkiem przypadków odwołania z przyczyn, o których mowa w art. 52
Kodeksu pracy.",
c) w ust. 3 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
"1) zatwierdzanie planów finansowych oraz sporządzanie sprawozdań
zbiorczych z działalności parków narodowych,";
19) w art. 23:
a) w ust. 1 po wyrazie "ekosystemy" dodaje się wyrazy "w tym siedliska
przyrodnicze, a także",
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, uznaje za rezerwat przyrody obszar,
o którym mowa w ust. 1, określając jego nazwę, położenie, szczególne
cele ochrony, zakazy właściwe dla danego rezerwatu wybrane spośród
wymienionych w art. 23a, oraz może wyznaczyć otulinę, a także organ
sprawujący bezpośredni nadzór nad rezerwatem.",
c) w ust. 3a po wyrazie "wojewoda" dodaje się wyrazy "po zasięgnięciu opinii
Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody",
d) skreśla się ust. 4,
e) ust. 5 otrzymuje brzmienie:
"5. Jeżeli obowiązek utworzenia rezerwatu wynika z zobowiązań
międzynarodowych, a wojewoda takiego rezerwatu nie uznał, minister
właściwy do spraw środowiska może uznać, w drodze rozporządzenia, za
rezerwat przyrody obszar, w granicach którego znajdują się siedliska
przyrodnicze, gatunki roślin i zwierząt uznane za ginące lub zagrożone
wyginięciem, jak również elementy przyrody nieożywionej mającej istotną
wartość ze względów naukowych, przyrodniczych, kulturowych lub
krajobrazowych. Rozporządzenie określa nazwę, położenie, szczególne
cechy ochrony, zakazy właściwe dla danego rezerwatu przyrody wybrane
spośród wymienionych w art. 23a oraz organ sprawujący bezpośrednio
nadzór nad rezerwatem.",
f) skreśla się ust. 6,
g) po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:
"7. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić opłaty za wstęp na
obszar rezerwatu przyrody lub za korzystanie z wartości jego przyrody,
kierując się potrzebą utrzymania infrastruktury turystycznej i
edukacyjnej w tym rezerwacie przyrody.";
20) po art. 23 dodaje się art. 23a w brzmieniu:
"Art. 23a. 1. W parku narodowym oraz rezerwacie przyrody, zabrania się:
1) polowania, wędkowania, rybołówstwa, chwytania dziko żyjących
zwierząt, płoszenia ich i zabijania, zbierania poroży zwierzyny
płowej, niszczenia nor i legowisk zwierzęcych oraz gniazd ptasich i
wybierania z nich jaj,
2) pozyskiwania, niszczenia lub uszkadzania drzew i innych roślin,
3) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych
nieczystości, innego zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza,
4) dokonywania zmian przedmiotów ochrony i obszarów objętych
ochroną,
5) używania, użytkowania uszkadzania oraz zanieczyszczania
przedmiotów oraz obszarów objętych ochroną,
6) zmiany stosunków wodnych, regulacji rzek i potoków, jeżeli służą
one innym celom niż ochrona przyrody,
7) wydobywania skał, minerałów, w tym torfu i bursztynu,
8) niszczenia gleby lub zmiany sposobu jej użytkowania,
9) palenia ognisk, wyrobów tytoniowych, używania źródeł światła o
otwartym płomieniu poza miejscami wyznaczonymi,
10) prowadzenia działalności wytwórczej, handlowej, a także
rolniczej, hodowlanej lub chowu zwierząt,
11) zbioru poza miejscami wyznaczonymi dziko rosnących roślin,
grzybów oraz ich części,
12) ruchu pieszego, rowerowego, narciarskiego, jazdy konnej wierzchem
poza szlakami do tego wyznaczonymi,
13) wprowadzania psów bez smyczy i kagańca,
14) wspinaczki, eksploracji jaskiń lub zbiorników wodnych poza
miejscami do tego wyznaczonymi,
15) ruchu pojazdów poza drogami publicznymi i innymi drogami do tego
wyznaczonymi,
16) umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych
znaków nie związanych z ochroną przyrody, z wyjątkiem znaków
drogowych i innych związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa
publicznego, na przedmiotach lub obszarach objętych ochroną,
17) sprzedaży i spożywania napojów alkoholowych poza miejscami do
tego wyznaczonymi,
18) zakłócania ciszy,
19) używania łodzi motorowych, uprawiania sportów wodnych i
motorowych, pływania, żeglowania poza akwenami lub szlakami do tego
wyznaczonymi,
20) używania motolotni, lotni i spadolotni,
21) wykonywania lotów cywilnymi statkami powietrznymi poniżej 2000
metrów wysokości względnej, z wyjątkiem lotów patrolowych i
interwencyjnych Lasów Państwowych, Państwowej Straży Pożarnej,
administracji morskiej oraz związanych z ochroną bezpieczeństwa
publicznego lub ochroną granicy państwowej,
22) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę
terenu,
23) biwakowania poza miejscami wyznaczonymi,
24) prowadzenia badań naukowych w parku narodowym bez zgody dyrektora
parku, a w rezerwacie przyrody bez zgody właściwego organu
uznającego obszar za rezerwat przyrody,
25) wprowadzania gatunków roślin lub zwierząt poza ich naturalne
miejsca występowania,
26) wprowadzania organizmów zmodyfikowanych genetycznie.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania zabiegów wynikających z planu ochrony lub rocznych
zadań ochronnych, a także w przypadku konieczności likwidacji
nagłych zagrożeń, czynności nie ujętych w planie ochrony lub
rocznych zadaniach ochronnych za zgodą organu ustanawiającego plan
ochrony lub roczne zadania ochronne,
2) prowadzenia akcji ratowniczej oraz działań związanych z
bezpieczeństwem publicznym, zapobieganiem lub likwidacją skutków
klęski żywiołowej,
3) wykonywania zadań z zakresu obronności kraju w przypadku
zagrożenia bezpieczeństwa państwa,
4) obszarów objętych ochroną krajobrazową w trakcie ich
gospodarczego wykorzystywania przez jednostki organizacyjne, osoby
prawne lub fizyczne oraz wykonywania prawa własności, zgodnie z
przepisami Kodeksu cywilnego.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 21 w stosunku do rezerwatu
przyrody utworzonego na podstawie art. 23 ust. 3, wojewoda może
wprowadzić po uzgodnieniu z ministrem właściwym do spraw transportu.
4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 nie dotyczy prowadzenia
działalności na obszarze objętym ochroną krajobrazową, określoną w
planie ochrony.";
21) art. 24 otrzymuje brzmienie:
"Art. 24. 1. Park krajobrazowy jest obszarem chronionym ze względu na
wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe, a celem jego
utworzenia jest zachowanie, popularyzacja i upowszechnianie tych
wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju.
2. Grunty rolne, leśne i inne nieruchomości znajdujące się w granicach
parku krajobrazowego pozostawia się w gospodarczym wykorzystaniu.
3. Wokół parku krajobrazowego może być utworzona otulina.
4. Utworzenie parku krajobrazowego następuje w drodze rozporządzenia
wojewody po uzgodnieniu z właściwymi miejscowo organami
zainteresowanych jednostek samorządu terytorialnego.
5. Wojewoda określa w rozporządzeniu nazwę parku krajobrazowego,
obszar parku i otuliny, jeśli została utworzona oraz wybiera
właściwe dla danego parku krajobrazowego zakazy spośród wymienionych
w art. 26a, kierując się potrzebą ochrony przyrody.";
22) dodaje się art. 24a - 24c w brzmieniu:
"Art. 24a. 1. Działalność parków krajobrazowych koordynuje minister
właściwy do spraw środowiska.
2. Parkiem krajobrazowym zarządza dyrektor parku krajobrazowego.
3. Dyrektora parku krajobrazowego powołuje wojewoda po zasięgnięciu
opinii wojewódzkiej komisji ochrony przyrody.
4. Wojewoda odwołuje dyrektora parku krajobrazowego po wyrażeniu
opinii przez wojewódzką komisję ochrony przyrody w ciągu 14 dni od
dnia wystąpienia o opinię, z wyjątkiem przypadków odwołania z
przyczyn, o których mowa w art. 52 Kodeksu pracy.
5. Dyrektora parku krajobrazowego, położonego w kilku województwach,
powołuje minister właściwy do spraw środowiska w uzgodnieniu z
wojewodami po zasięgnięciu opinii właściwych wojewódzkich komisji
ochrony przyrody.
6. Minister właściwy do spraw środowiska w uzgodnieniu z wojewodami,
odwołuje dyrektora parku krajobrazowego, o którym mowa w ust. 5, po
wyrażeniu opinii przez wojewódzkie komisje ochrony przyrody w ciągu
14 dni od dnia wystąpienia o opinię, z wyjątkiem przypadków
odwołania z przyczyn, o których mowa w art. 52 Kodeksu pracy.
7. Do zadań dyrektora parku krajobrazowego należy w szczególności:
1) ochrona przyrody zgodnie z rozporządzeniem o utworzeniu parku
krajobrazowego,
2) organizacja działalności naukowej, dydaktycznej, turystycznej
oraz rekreacyjnej na terenie parku krajobrazowego i jego otuliny,
3) wydawanie z upoważnienia wojewody decyzji administracyjnych w
zakresie ochrony przyrody na terenie parku krajobrazowego i jego
otuliny,
4) współdziałanie w zakresie ochrony przyrody z jednostkami
organizacyjnymi, osobami prawnymi i fizycznymi.
8. W celu zarządzania parkami krajobrazowymi mogą być tworzone zespoły
parków krajobrazowych.
9. Do dyrektora zespołu parków krajobrazowych stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące dyrektora parku krajobrazowego.
10. Na terenie Lasów Państwowych znajdujących się w granicach parku
krajobrazowego, zadania w zakresie ochrony przyrody wykonuje
samodzielnie miejscowy nadleśniczy, zgodnie z planem ochrony parku
krajobrazowego, uwzględnionym w operacie urządzania lasu.
Art. 24b. 1. Przy dyrektorze parku krajobrazowego działa rada parku jako
organ opiniodawczo-doradczy.
2. Radę parku powołuje właściwy wojewoda spośród działających na rzecz
ochrony przyrody, przedstawicieli:
1) nauki,
2) praktyki,
3) właściwego terytorialnie samorządu gminnego,
4) organizacji społecznych,
5) organizacji gospodarczych
na trzyletnią kadencję określając jej skład i zakres działania.
3. Radę parku dla parku położonego na terenie kilku województw
powołuje wojewoda, na którego obszarze działania znajduje się
największa część parku, w porozumieniu z pozostałymi wojewodami.
4. Do rady parku zespołu parków krajobrazowych stosuje się odpowiednio
przepisy dotyczące rady parku krajobrazowego.
Art. 24c. 1. Tworzy się Służbę Parków Krajobrazowych.
2. Pracownicy zaliczeni do Służby Parków Krajobrazowych mają prawo do
bezpłatnego umundurowania.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia,
określi dla Służby Parków Krajobrazowych:
1) stanowiska i wymagania kwalifikacyjne na poszczególne stanowiska,
z uwzględnieniem wykształcenia oraz stażu pracy,
2) wzory umundurowania dla osób uprawnionych do ich noszenia oraz
oznak służbowych dla poszczególnych stanowisk, w tym: wzory
umundurowania wyjściowego i polowego na odpowiednie pory roku,
wzory przedmiotów uzupełniających mundury, kolor, wzór orła
umieszczonego na czapkach służbowych dla pracowników zatrudnionych
na określonych stanowiskach, okres ich użytkowania, kierując się
potrzebą rozróżnienia cech szczególnych umundurowania pracowników
zatrudnionych na określonych stanowiskach.";
23) po art. 26 dodaje się art. 26a w brzmieniu:
"Art. 26a. 1. W parku krajobrazowym oraz na obszarze chronionego
krajobrazu zabrania się:
1) lokalizowania nowych obiektów i instalowania nowych urządzeń,
inwestycji szkodliwych dla środowiska oraz inwestycji mogących
pogorszyć stan środowiska lub trwale naruszyć walory krajobrazowe,
lokalizacji budownictwa letniskowego poza miejscami wyznaczonymi w
miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego,
2) utrzymywania otwartych rowów i zbiorników ściekowych,
3) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeśli służą innym celom niż
ochrona przyrody i zrównoważone wykorzystanie użytków rolnych i
leśnych oraz gospodarki rybackiej,
4) likwidowania małych zbiorników wodnych, starorzeczy oraz obszarów
wodnobłotnych,
5) wylewania gnojowicy, z wyjątkiem nawożenia własnych gruntów
rolnych,
6) lokalizacji ośrodków chowu, hodowli - posługujących się metodą
bezściółkową,
7) organizowania rajdów motorowych i samochodowych oraz pokazów
lotów akrobacyjnych,
8) umieszczania tablic reklamowych poza obszarami zabudowanymi,
9) likwidowania zadrzewień śródpolnych, przydrożnych i nadwodnych,
10) umyślnego zabijania dziko żyjących zwierząt, niszczenia nor,
legowisk zwierzęcych, tarlisk i złożonej ikry, ptasich gniazd oraz
wybierania jaj,
11) wypalania roślinności i pozostałości roślinnych, wydobywania
skał, minerałów, torfu oraz niszczenia gleby,
12) wysypywania, zakopywania i wylewania odpadów lub innych
nieczystości, poza miejscami do tego wyznaczonymi w miejscowym
planie zagospodarowania przestrzennego,
13) zanieczyszczania wód, gleby oraz powietrza, ponad wielkości
określone na podstawie odrębnych przepisów,
14) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę
terenu, z wyjątkiem obiektów związanych z zabezpieczeniem
przeciwsztormowym lub przeciwpowodziowym,
15) używania łodzi motorowych na otwartych zbiornikach wodnych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą zadań realizowanych na
rzecz obronności i bezpieczeństwa państwa, w przypadkach zagrożenia
bezpieczeństwa państwa.
3. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie dotyczy inwestycji
realizujących cele publiczne.
4. Zakaz określony w ust. 1 pkt 10 i 15 nie dotyczy gospodarki
łowieckiej lub rybackiej prowadzonej w oparciu o odrębne przepisy
oraz racjonalnej gospodarki rolnej i leśnej.";
24) art. 27 otrzymuje brzmienie::
"Art. 27. Ochrona gatunkowa roślin i zwierząt ma na celu zabezpieczenie
dziko występujących roślin lub zwierząt oraz ich siedlisk, a w
szczególności gatunków rzadko występujących, endemicznych,
podatnych na zagrożenia i zagrożonych wyginięciem oraz objętych
ochroną na podstawie umów międzynarodowych, jak też zachowanie
różnorodności gatunkowej i genetycznej.;
25) po art. 27 dodaje się art. 27a-27e w brzmieniu:
"Art. 27a. 1. W stosunku do rodzimych, dziko występujących roślin
objętych ochroną gatunkową, zabrania się:
1) pozyskiwania, umyślnego niszczenia lub uszkadzania,
2) umyślnego niszczenia ich siedlisk,
3) zbioru, przetrzymywania, posiadania, preparowania, przetwarzania
roślin oraz ich części,
4) dokonywania zmian stosunków wodnych, stosowania środków
chemicznych, niszczenia ściółki leśnej, gleby w pobliżu stanowisk
roślin chronionych,
5) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, darowizny,
6) wwożenia i wywożenia poza granicę państwa żywych, martwych,
przetworzonych, spreparowanych w całości albo ich części oraz
produktów pochodnych.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej
gospodarki człowieka, a szczególnie: rolnej, leśnej lub rybackiej,
2) zbioru grzybów gatunków objętych ochroną częściową w celach
konsumpcyjnych,
3) usuwania roślin niszczących materiały lub budynki,
4) zwalczania roślin zagrażających zdrowiu lub życiu ludzi lub
zwierząt,
5) pozyskiwania roślin objętych ochroną częściową, ich części lub
produktów pochodnych jeżeli zainteresowane podmioty uzgodniły z
ministrem właściwym do spraw środowiska miejsca pozyskiwania, ich
ilości oraz terminy,
6) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży,
wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa, żywych,
martwych, przetworzonych, spreparowanych w całości albo ich części
i produktów pochodnych roślin, o których mowa w pkt 5.
Art. 27b. 1. W stosunku do rodzimych dziko występujących zwierząt
objętych ochroną gatunkową, zabrania się:
1) umyślnego zabijania, okaleczania, chwytania, pozyskiwania,
przetrzymywania, a także posiadania żywych, martwych, w całości lub
ich części,
2) płoszenia, niepokojenia, fotografowania, filmowania, obserwacji z
odległości powodującej zaniepokojenie zwierząt, w tym w czasie snu
zimowego lub w okresie rozrodu i wychowu młodych, bez zezwolenia
wojewody,
3) umyślnego niszczenia ich siedlisk,
4) preparowania martwych, w tym znalezionych, zwierząt lub ich
części, bez zezwolenia wojewody,
5) przetrzymywania spreparowanych zwierząt lub ich części, bez
zezwolenia wojewody,
6) umyślnego niszczenia ich gniazd, tarlisk, nor, legowisk, żeremi
oraz jaj, ikry, postaci młodocianych i form rozwojowych,
7) wybierania, posiadania i przetrzymywania jaj oraz wydmuszek,
8) przemieszczania z miejsc regularnego przebywania na inne miejsca,
w tym także urodzonych i hodowanych w niewoli, na stanowiska
naturalne,
9) zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży, wymiany, darowizny,
a także wwożenia i wywożenia poza granice państwa żywych, martwych,
spreparowanych w całości albo ich części i pochodnych,
10) niszczenia mrowisk w lasach.
2. Zakazy, o których mowa w ust. 1, nie dotyczą:
1) usuwania w okresie od dnia 1 września do końca lutego gniazd ze
skrzynek lęgowych dla ptaków,
2) usuwania od dnia 1 września do końca lutego gniazd ptasich z
budynków, obiektów inżynieryjnych i terenów zieleni, jeżeli
wymagają tego względy bezpieczeństwa lub sanitarne,
3) filmowania, fotografowania zwierząt w obrębie zabudowań i w
miejscach ogólnodostępnych,
4) chwytania na terenach zabudowanych, przez uprawnione podmioty,
zabłąkanych zwierząt i przemieszczania ich do miejsc regularnego
przebywania,
5) chwytania zwierząt rannych i osłabionych, w celu udzielenia im
pomocy weterynaryjnej i przemieszczenia do ośrodka rehabilitacji,
6) wykonywania czynności związanych z prowadzeniem racjonalnej
gospodarki człowieka, a w szczególności rolnej, leśnej lub
rybackiej,
7) pozyskiwania zwierząt gatunków objętych ochroną częściową, ich
części lub produktów pochodnych, jeżeli zainteresowane podmioty
uzgodniły z wojewodą miejsca pozyskiwania oraz ich ilości,
8) przetrzymywania, zbywania, nabywania, oferowania do sprzedaży,
wymiany, darowizny, a także wywożenia poza granicę państwa żywych,
martwych, spreparowanych w całości albo ich części i produktów
pochodnych zwierząt, o których mowa w pkt 7.
3. W stosunku do miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt
gatunków chronionych, dla których wojewoda ustala granice tych
miejsc, zabrania się dokonywania zmian polegających na wycinaniu
drzew lub krzewów, prowadzeniu robót melioracyjnych, wznoszeniu
obiektów, urządzeń i instalacji oraz prowadzeniu prac mających wpływ
na ochronę miejsc rozrodu i regularnego przebywania tych zwierząt, a
także zabrania się przebywania ludzi, bez zgody wojewody.
Art. 27c. 1. Organy ochrony przyrody podejmują działania w celu ratowania
gatunków zagrożonych wyginięciem.
2. Jeżeli zmiany w środowisku zagrażają roślinom lub zwierzętom
gatunków chronionych wojewoda jest obowiązany, po zasięgnięciu
opinii wojewódzkiej komisji ochrony przyrody, podjąć stosowne
działania w celu zapewnienia trwałego zachowania danego gatunku i
jego siedliska, bądź zapobieżenia szkodom lub ich ograniczenia.
3. Wojewoda ustala i likwiduje granice miejsc rozrodu i regularnego
przebywania zwierząt gatunków chronionych, wymienionych w
rozporządzeniu, o którym mowa w ust. 5 pkt 2 oraz prowadzi wykaz
tych miejsc.
4. Wojewoda, w drodze rozporządzenia, może wprowadzić na obszarze
województwa, na czas określony, ochronę gatunków roślin lub zwierząt
nie objętych ochroną, o której mowa w ust. 5, a także właściwe dla
nich zakazy wybrane spośród wymienionych w art. 27a ust. 1 oraz art.
27b ust. 1, a także odstępstwa od zakazów wybrane spośród
wymienionych w art. 27a ust. 2 oraz art. 27b ust. 2.
5. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem
właściwym do spraw rolnictwa, w drodze rozporządzenia określi:
1) listę gatunków roślin rodzimych, dziko występujących objętych
ochroną gatunkową ścisłą i częściową oraz zakazy właściwe dla tych
gatunków, wybrane spośród wymienionych w art. 27a ust. 1, a także
odstępstwa od zakazów wybrane spośród wymienionych w art. 27a ust.
2.
2) listę gatunków zwierząt rodzimych, dziko występujących objętych
ochroną gatunkową ścisłą i częściową, w tym gatunków, dla których
ustala się granice miejsc rozrodu i regularnego przebywania oraz
terminy ochrony tych miejsc, wyróżniając strefę ochrony ścisłej i
częściowej, zakazy dla danych gatunków, wybrane spośród
wymienionych w art. 27b ust. 1, a także odstępstwa od zakazów
wybrane spośród wymienionych w art. 27b ust. 2.
6. Minister właściwy do spraw środowiska, wydając rozporządzenia, o
których mowa w ust. 5, będzie kierował się potrzebą ochrony roślin
lub zwierząt gatunków rzadko występujących, zagrożonych wyginięciem
lub wrażliwych na zmiany środowiska przyrodniczego, ich siedlisk, w
tym miejsc rozrodu i regularnego przebywania zwierząt.
7. Minister właściwy do spraw środowiska może zezwolić wyjątkowo na
pozyskanie roślin i zwierząt chronionych oraz inne czynności
podlegające ograniczeniu, zakazom lub nakazom.
Art. 27d. 1. Zabrania się przewożenia przez granicę państwa roślin lub
zwierząt, ich części i produktów pochodnych, podlegających
ograniczeniom na podstawie umów międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną, bez zezwolenia ministra
właściwego do spraw środowiska.
2. Zakaz, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy tranzytu, o ile przepisy
umowy międzynarodowej nie stanowią inaczej.
3. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, jest wydawane po spełnieniu
warunków wynikających z postanowień umów międzynarodowych, których
Rzeczpospolita Polska jest stroną oraz odrębnych przepisów.
4. Zezwolenie zawiera warunki określające jego ważność.
5. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia
określi:
1) listę roślin i zwierząt, o których mowa w ust. 1, oraz ich status
ochronny odpowiadający ograniczeniom określonym umowami
międzynarodowymi, których Rzeczpospolita Polska jest stroną,
2) warunki i tryb wydawania zezwolenia, o którym mowa w ust. 1,
3) wzór wniosku o wydanie zezwolenia oraz spis dokumentów, które
należy dołączyć do wniosku,
4) wzory zezwoleń,
5) tryb postępowania z wydanymi zezwoleniami.
Art. 27e. 1. Przetrzymywanie roślin i zwierząt, o których mowa w art. 27d
ust. 1, oraz ich uprawa i hodowla wymaga wpisania do rejestru.
2. Rejestry, o których mowa w ust. 1, prowadzi starosta właściwy ze
względu na miejsce przetrzymywania roślin lub zwierząt oraz
prowadzenia upraw i hodowli. Rejestr powinien zawierać:
1) liczbę porządkową,
2) datę dokonania wpisu lub wykreślenia z niego,
3) imię, nazwisko i adres posiadacza lub przetrzymującego,
4) adres miejsca przetrzymywania, prowadzenia uprawy, hodowli,
5) wielkość powierzchni zajętych pod uprawę lub liczbę zwierząt,
6) nazwę gatunku w języku łacińskim i polskim, jeżeli polska nazwa
istnieje,
7) opis oznakowania, jeżeli istnieje,
8) cel posiadania lub przetrzymywania,
9) numer i datę wydania zezwolenia na wwóz do kraju lub zezwolenia
na pozyskanie,
10) numer i datę dokumentu wydanego przez urzędowego lekarza
weterynarii, potwierdzającego urodzenie zwierzęcia w hodowli.
3. Obowiązek rejestrowania lub wykreślania z rejestru powstaje z
chwilą wejścia w posiadanie lub wyzbycia się rośliny lub zwierzęcia,
wwozu do kraju lub wywozu za granicę, a także powstania zmiany w
danych rejestrowych. Wniosek o dokonanie stosownego wpisu lub
skreślenia z rejestru powinien być złożony właściwemu staroście w
terminie 14 dni, licząc od dnia powstania obowiązku.
4. Za dokonanie wpisu oraz wydanie wypisu z rejestru pobierana jest
opłata skarbowa.
5. Minister właściwy do spraw środowiska może, w drodze
rozporządzenia, określić szczegółowe warunki znakowania roślin i
zwierząt.";
26) w art. 30 w ust 1 skreśla się wyrazy "itp.";
27) po art. 31 dodaje się art. 31a w brzmieniu:
"Art. 31a. W stosunku do szczególnych form ochrony przyrody, o których mowa
w art. 28-31, zabrania się niszczenia, uszkadzania, przekształcania
obiektu, uszkadzania i zanieczyszczania gleby, zaśmiecania obiektu
i terenu wokół niego, zmiany stosunków wodnych oraz budowy
budynków, budowli, obiektów małej architektury i tymczasowych
obiektów budowlanych mogących mieć negatywny wpływ na obiekt
chroniony bądź spowodować degradację krajobrazu.";
28) art. 32 otrzymuje brzmienie:
"Art. 32. Wprowadzenie form ochrony przyrody, o których mowa w art. 26 i 28-
31, następuje, w drodze rozporządzenia wojewody, które określa nazwę
obszaru lub obiektu, jego położenie, w miarę potrzeb otulinę oraz
zakazy dla nich właściwe wybrane spośród wymienionych w art. 26a,
art. 31a.";
29) w art. 33 w ust. 1 skreśla się wyrazy "Dotyczy to szczególnie rezerwatów
biosfery.";
30) w art. 34 w ust. 1 wyrazy "pkt 4-6" zastępuje się wyrazami "pkt 4 i 6";
31) art. 35 otrzymuje brzmienie:
"Art. 35. 1. Określenie obszarów poddanych ochronie, o których mowa w
rozdziale 3, ustalenie otulin oraz zasad zagospodarowania tych
obszarów następuje stosownie do krajowej strategii ochrony i
umiarkowanego użytkowania różnorodności biologicznej oraz
wynikającego z niej planu działań.
2. Krajową strategię ochrony i umiarkowanego użytkowania różnorodności
biologicznej, wraz z programem działania, sporządza minister
właściwy do spraw środowiska, zatwierdza Rada Ministrów.";
32) po art. 35 dodaje się art. 35a w brzmieniu:
"Art. 35a. 1. Siedliska przyrodnicze poddaje się pod ochronę w drodze
ustanowienia przez właściwy organ formy ochrony przyrody wybranej
spośród wymienionych w art. 13 ust. 1 pkt 1 - 4 oraz 6.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze
rozporządzenia, rodzaje siedlisk przyrodniczych podlegających
ochronie, kierując się potrzebą ochrony siedlisk przyrodniczych
zagrożonych zanikiem, mających ograniczony zasięg terytorialny
wynikający z właściwości przyrodniczych charakterystycznych dla
regionu przyrodniczo-klimatycznego, a także potrzebą zachowania
różnorodności biologicznej.";
33) w art. 36 po ust. 1 dodaje się ust. 1a w brzmieniu:
"1a. Budowa obiektów i urządzeń służących celom parku narodowego lub
rezerwatu przyrody oraz związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego i
leśnego, jest dopuszczona jeżeli ich lokalizacja, wielkość lub
architektura nie spowoduje degradacji przyrody lub krajobrazu.";
34) po art. 36 dodaje się art. 36a w brzmieniu:
"Art. 36a. 1. Wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania
terenu dla inwestycji realizującej cel publiczny na obszarze parku
krajobrazowego lub obszarze chronionego krajobrazu, wymaga
uzgodnienia z właściwym wojewodą i sporządzenia oceny
oddziaływania na środowisko.
2. Wojewoda wyraża zgodę, o której mowa w ust. 1, jeżeli:
1) z oceny oddziaływania na środowisko wynika, że realizacja nie
wpłynie negatywnie na cel ochrony danego obszaru, a w szczególności
inwestycja ta nie naruszy spójności krajowego systemu obszarów
chronionych, albo
2) z oceny oddziaływania na środowisko wynika, iż inwestycja ta
wpłynie negatywnie na cel ochrony danego obszaru lub naruszy
spójność krajowego systemu obszarów chronionych, ale jednocześnie
przy braku rozwiązań alternatywnych możliwe jest uzupełnienie lub
taka zmiana systemu obszarów chronionych, która zapewni jego
spójność.
3. Jeżeli decyzja, o której mowa w ust. 1 dotyczy celu publicznego
związanego z:
1) ochroną życia lub zdrowia ludzkiego,
2) bezpieczeństwem publicznym,
3) ochroną przyrody,
nie ma zastosowania warunek zawarty w ust. 2 pkt 2.
4. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta informuje ministra właściwego
do spraw środowiska o wydaniu decyzji, o której mowa w ust. 1.
35) skreśla się art. 37;
36) w art. 38 wyrazy "art. 37 ust. 1" zastępuje się wyrazami "art. 23a ust. 1,
art. 26a ust. 1, art. 27a ust. 1 i art. 27b ust. 1";
37) w art. 39:
a) w ust. 1 po wyrazach "parków narodowych" dodaje się wyrazy "i rezerwatów
przyrody, o których mowa w art. 23 ust. 5",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. Rejestry, dla poszczególnych form ochrony przyrody, o których mowa w
ust. 1-3 powinny zawierać:
1) liczbę porządkową,
2) nazwę, jeżeli istnieje i formę ochrony przyrody,
3) datę utworzenia formy ochrony przyrody,
4) położenie geograficzne i administracyjne formy ochrony przyrody
(obręb ewidencyjny, gmina, powiat, województwo),
5) powierzchnię z wyszczególnieniem formy własności i rodzajów
gruntów,
6) krótki opis przedmiotu lub obiektu poddanego pod ochronę,
7) miejsce i datę ogłoszenia aktu o uznaniu lub utworzeniu szczególnej
formy ochrony przyrody,
8) informację czy dana forma ochrony podlega ochronie w zakresie
międzynarodowego prawa ochrony przyrody.";
38) w art. 41:
a) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
"3. W parkach narodowych lub rezerwatach przyrody oraz w odniesieniu do
gatunków chronionych roślin lub zwierząt stosuje się ochronę ścisłą lub
ochronę częściową.",
b) po ust. 3 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
"4. W parkach narodowych lub rezerwatach przyrody, w których część gruntów
pozostawiona jest w gospodarczym wykorzystaniu, na gruntach tych stosuje
się ochronę krajobrazową.";
39) art. 42 otrzymuje brzmienie:
"Art. 42. 1. Zabrania się wprowadzania do środowiska przyrodniczego
zwierząt lub roślin, a także ich form rozwojowych, obcych rodzimej
faunie i florze.
2. Zabrania się przemieszczania w środowisku przyrodniczym zwierząt
lub roślin, a także ich form rozwojowych, obcych rodzimej faunie i
florze.
3. Zakazy, o których mowa w ust. 1 i 2 dotyczą także roślin lub
zwierząt wprowadzonych do środowiska przyrodniczego przed wejściem w
życie ustawy.
4. Odstępstwa od zakazów, o których mowa w ust. 1 i 2 wymagają
zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska w uzgodnieniu z
ministrem właściwym do spraw rolnictwa, po zaopiniowaniu przez
Państwową Radę Ochrony Przyrody.
5. Zakazy, o których mowa w ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do
gatunków ryb, na których wprowadzanie i przemieszczanie, wymagane
jest zezwolenie ministra właściwego do spraw rolnictwa wydawane na
podstawie art. 3 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie
śródlądowym (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz. 750, Nr 101, poz. 1178).";
40) art. 43 otrzymuje brzmienie:
"Art. 43. Gospodarka zasobami przyrody nieożywionej powinna być prowadzona
w sposób zapewniający ochronę innych zasobów, oszczędne użytkowanie
przestrzeni oraz zachowanie jej szczególnie cennych tworów
naturalnych, jak przede wszystkim profile geologiczne i glebowe,
jaskinie, turnie, skałki, głazy narzutowe, naturalne zbiorniki
wodne, źródła i wodospady, glebowe powierzchnie wzorcowe.";
41) art. 46 otrzymuje brzmienie:
"Art. 46. 1. Gatunki roślin i zwierząt zagrożonych wyginięciem w stanie
naturalnym, utrzymywane w ogrodach zoologicznych, botanicznych lub
bankach genów podlegają ochronie w celu zachowania różnorodności
biologicznej.
2. Ogrody botaniczne, zoologiczne oraz tereny przewidziane w planie
zagospodarowania przestrzennego na rozbudowę istniejących lub budowę
nowych ogrodów podlegają ochronie niezbędnej do zapewnienia ich
prawidłowej działalności i rozwoju.
3. Ochrona o której mowa w ust. 2 polega na zakazie:
1) wznoszenia na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego
obiektów budowlanych i urządzeń nie związanych z ich działalnością,
2) ograniczania obszaru ogrodu botanicznego lub zoologicznego na
rzecz działalności nie związanej z ich rolą i przeznaczeniem,
3) zmiany na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego albo w
ich otoczeniu stosunków wodnych, zwłaszcza obniżenia wód
gruntowych,
4) zanieczyszczania na terenie ogrodu botanicznego lub zoologicznego
albo w ich otoczeniu powierzchni ziemi, wód i powietrza,
5) wznoszenia w sąsiedztwie ogrodu botanicznego lub zoologicznego
obiektów budowlanych lub urządzeń przeznaczonych do prowadzenia
działalności produkcyjnej lub usługowej wpływającej szkodliwie na
warunki przyrodnicze niezbędne do prawidłowego funkcjonowania
ogrodów.
4. Ogrody botaniczne i zoologiczne funkcjonują w oparciu o sporządzane
co 5 lat programy działalności i rozwoju uzgadniane z wójtem,
burmistrzem lub prezydentem miasta i zatwierdzane przez ministra
właściwego do spraw środowiska.
5. Zasady korzystania z ogrodów botanicznych i zoologicznych
określają, w drodze regulaminu ich zarządy.
6. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta w miejscowych planach
zagospodarowania przestrzennego oraz w swojej działalności
uwzględniają potrzeby funkcjonowania i rozwoju istniejących lub
planowanych do utworzenia ogrodów botanicznych i zoologicznych oraz
zapewniają ich ochronę.
7. Wójt, burmistrz lub prezydent miasta przed wydaniem decyzji w
sprawie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
inwestycji przewidzianej do realizacji w pobliżu ogrodu botanicznego
lub zoologicznego informuje o przygotowywanym przedsięwzięciu zarząd
ogrodu, który w terminie jednego miesiąca może zgłosić swoje
zastrzeżenia i wnioski.
8. Przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio przy rozpatrywaniu wniosku o
wyrażenie zgody na zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego,
znajdującego się w pobliżu ogrodu botanicznego lub zoologicznego,
jeżeli zmiana ta mogłaby mieć wpływ na funkcjonowanie ogrodu.
9. Chów i hodowla zwierząt w ogrodach zoologicznych prowadzona jest
przy zachowaniu warunków określonych odrębnymi przepisami, w tym w
szczególności: ustawą z dnia 24 kwietnia 1997 r. o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz o
Państwowej Inspekcji Weterynaryjnej (Dz.U. z 1999 r. Nr 66, poz.
752) i ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U.
Nr 111, poz. 724, z 1998 r. Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 668, Nr
113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr 12, poz. 136).
10. Minister właściwy do spraw środowiska w drodze rozporządzenia
określi szczegółowe warunki dla chowu i hodowli poszczególnych grup
zwierząt, biorąc pod uwagę ich wymagania, w tym, w szczególności:
1) niezbędne wyposażenie w budowle i urządzenia techniczne miejsc
przebywania przedstawicieli poszczególnych gatunków lub grup
zwierząt,
2) minimalne warunki przestrzenne dla utrzymywania poszczególnych
gatunków lub grup zwierząt,
3) warunki niezbędne dla prowadzenia reprodukcji poszczególnych
gatunków lub grup zwierząt,
4) warunki jakie muszą być spełnione dla zapewnienia bezpieczeństwa
zwierząt i ludzi.
11. Przeniesienie z ogrodu botanicznego, zoologicznego lub banku genów
do stanu naturalnego roślin lub zwierząt gatunków zagrożonych
wyginięciem następuje za zgodą ministra właściwego do spraw
środowiska.";
42) art. 48 otrzymuje brzmienie:
"Art. 48. 1. Społecznym organem ochrony przyrody, wykonującym niektóre
zadania państwowych organów ochrony przyrody w zakresie
przeciwdziałania naruszeniom przepisów o ochronie przyrody, jest
Straż Ochrony Przyrody zwana dalej "Strażą".
2. Nadzór nad Strażą sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
3. Członkiem Straży, zwanym dalej "strażnikiem ochrony przyrody", może
być każdy obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, który posiada pełną
zdolność do czynności prawnych i co najmniej średnie wykształcenie,
nie był karany za przestępstwo oraz odbył szkolenie i złożył egzamin
ze znajomości zagadnień przyrodniczych oraz przepisów prawnych w
zakresie niezbędnym do sprawowania tej funkcji.
4. Szkolenia i egzaminy, o których mowa w ust. 3, są finansowane z
budżetu ministra właściwego do spraw środowiska.
5. Działalność Straży na terenie parku narodowego wymaga uzgodnienia z
dyrektorem parku, na terenie nadleśnictwa z nadleśniczym, a na
pozostałym obszarze z wojewódzkim konserwatorem przyrody.
6. Strażnik ochrony przyrody przy wykonywaniu swoich obowiązków jest
uprawniony do:
1) informowania o przepisach o ochronie przyrody osób przebywających
na terenach podlegających ochronie oraz we wszystkich miejscach, w
których znajdują się przedmioty podlegające ochronie,
2) pouczania osób naruszających przepisy o ochronie przyrody,
3) legitymowania osób naruszających przepisy o ochronie przyrody, a
w razie odmowy okazania dowodu tożsamości zwrócenia się do Policji,
Straży Parku lub innych właściwych organów o ustalenie ich
tożsamości,
4) odbierania za pokwitowaniem i przekazywania właściwym organom
przedmiotów uzyskanych z naruszeniem przepisów o ochronie przyrody
oraz narzędzi i środków służących do popełnienia przestępstwa
przeciwko środowisku lub wykroczenia przeciwko przepisom o ochronie
przyrody.
7. Strażnikowi ochrony przyrody przysługują uprawnienia oskarżyciela
publicznego w sprawach o wykroczenia przeciwko przepisom o ochronie
przyrody oraz oskarżyciela posiłkowego w sprawach o przestępstwa
przeciwko środowisku.
8. Strażnik ochrony przyrody zawiadamia o stwierdzonych naruszeniach
przepisów o ochronie przyrody właściwe organy państwowe.
9. Strażnik ochrony przyrody w związku z wykonywaniem swojej funkcji
korzysta z ochrony prawnej oraz podlega odpowiedzialności karnej na
zasadach określonych dla funkcjonariuszy publicznych.
10. Rada Ministrów określi w drodze rozporządzenia organizację Straży
Ochrony Przyrody, tryb sprawowania nadzoru nad Strażą Ochrony
Przyrody przez ministra właściwego do spraw środowiska, szczegółowe
zasady przyjmowania jej członków, tryb szkolenia i egzaminowania
kandydatów na członków, wzór odznaki i legitymacji strażnika ochrony
przyrody, a także szczegółowe zasady odbierania oraz postępowania z
przedmiotami, o których mowa w ust. 6 pkt 4. Tworzenie Straży
Ochrony Przyrody powinno się opierać na organizacjach społecznych,
których statutowym celem jest ochrona przyrody, zaś szkolenia i
egzaminy kandydatów na strażników ochrony przyrody powinny
organizować właściwe organy ochrony przyrody.
11. Minister właściwy do spraw środowiska nadaje w drodze
rozporządzenia statut Straży Ochrony Przyrody mając na uwadze
potrzebę zapewnienia sprawnego i skutecznego działania Straży w
służbie ochrony przyrody.";
43) w art. 49 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:
"6. Do działalności społecznych opiekunów przyrody na obszarach objętych
formami ochrony przyrody stosuje się odpowiednio przepis art. 48 ust.
5.";
44) w art. 50:
a) skreśla się ust. 1,
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
"2. Na obrzeżach chronionych kompleksów przyrodniczych oraz w pobliżu
chronionych tworów przyrody należy umieszczać tablice obwieszczające o
ograniczeniach i zakazach, wprowadzonych w myśl przepisów rozdziału 4,
lub inne oznakowania informujące o poddaniu pod ochronę.",
c) dodaje się ust. 2a w brzmieniu:
"2a. Minister właściwy do spraw środowiska, w drodze rozporządzenia,
określi wzory tablic uwzględniając potrzebę ujednolicenia wzoru tablic
na terenie kraju, określając kształt i ich wielkość, materiał z
jakiego zostaną wykonane, tło tablic, wielkość i kolor liter oraz
miejsca umieszczania tablic.";
45) w art. 52 ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. Szkody powodowane przez zwierzęta zaliczane do gatunków łownych,
występujące w parkach narodowych, strefach ochrony zwierząt oraz w
rezerwatach przyrody szacuje się oraz dokonuje się wypłaty odszkodowań
według zasad określonych w ustawie z dnia 13 października 1995 r. -
Prawo łowieckie (Dz.U. Nr 147, poz. 713, z 1997 r. Nr 14, poz. 72, Nr
60, poz. 369, Nr 88, poz. 554, Nr 110, poz. 715, Nr 133, poz. 884, z
1998 r. Nr 106, poz. 668 oraz z 1999 r. Nr 40, poz. 401).";
46) w art. 52 dodaje się ust. 5 i 6 w brzmieniu:
"5. Szacowanie szkód w strefie ochrony zwierzyny łownej należy do zadań
Służby Parku Narodowego, a w rezerwatach do organu sprawującego nadzór
nad rezerwatem.
6. Odszkodowania za szkody spowodowane przez zwierzynę w strefie ochrony
zwierzyny łownej pokrywane są ze środków parku narodowego, a za szkody
spowodowane w rezerwatach przyrody ze środków budżetowych wojewody.";
47) w art. 58:
a) w ust. 1 wyrazy "o których mowa w art. 36 i art. 37 ust. 1" zastępuje się
wyrazami "obowiązujące na obszarach chronionych oraz w stosunku do roślin,
zwierząt objętych ochroną gatunkową ustanowioną przez właściwy organ oraz
w stosunku do siedlisk przyrodniczych",
b) w ust. 2:
- w pkt 2 wyrazy "25 000 złotych" zastępuje się wyrazami "pięciokrotnego
przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego brutto, ogłaszanego przez
Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego za kwartał poprzedzający kwartał,
w którym nastąpiło wykroczenie",
- po pkt 2 dodaje się pkt 3 w brzmieniu:
"3) przepadek albo odesłanie rośliny lub zwierzęcia do państwa
eksportującego na koszt właściciela.",
c) dodaje się ust. 3 w brzmieniu:
"3. Zwierzęta lub rośliny, ich części oraz produkty pochodne, wobec
których orzeczono przepadek, podlegają przekazaniu podmiotowi
uprawnionemu do ich posiadania, wskazanemu przez wojewodę właściwego
ze względu na miejsce popełnienia wykroczenia. W przypadku gatunków
zwierząt lub roślin obcych rodzimej faunie i florze podmiot
uprawniony do ich posiadania wskazuje minister właściwy do spraw
środowiska.";
48) użyte w odpowiednim przypadku w art. 6 pkt 1, art. 7 ust. 1 i 2, art. 10 pkt
1, art. 16 ust. 2 i 4, art. 21 ust. 1 i 2 wyrazy "Minister Ochrony
Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa" zastępuje się użytymi w
odpowiednim przypadku wyrazami "minister właściwy do spraw środowiska".
Art. 2.
W ustawie z 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U. Nr 111, poz. 724, z
1998 r. Nr 88, poz. 554, Nr 106, poz. 668, Nr 113, poz. 715 oraz z 2000 r. Nr
12, poz. 136) wprowadza się następujące zmiany:
1) art. 26 skreśla się;
2) w art. 33:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
"1. Uśmiercanie zwierząt może być uzasadnione wyłącznie:
1) potrzebą gospodarczą,
2) względami humanitarnymi,
3) koniecznością sanitarną,
4) nadmierną agresywnością, powodującą bezpośrednie zagrożenie dla
zdrowia lub życia ludzkiego,
5) potrzebami nauki, z zastrzeżeniem przepisów rozdziału 9,
6) wykonywaniem zadań związanych z ochroną przyrody na obszarach parków
narodowych i rezerwatów przyrody,",
b) dodaje się ust. 3a w brzmieniu:
"3a. Gdy bezzwłoczne uśmiercenie zwierzęcia jest niezbędne do realizacji
zadań związanych z ochroną przyrody na obszarze parku narodowego,
potrzebę uśmiercenia zwierzęcia stanowiącego zagrożenie stwierdza w
decyzji administracyjnej dyrektor parku narodowego, na obszarze którego
znajduje się to zwierzę. Uprawnionymi do wykonania decyzji są
upoważnieni przez dyrektora parku narodowego pracownicy wchodzący w
skład Służby Parków Narodowych.",
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
"4. W sytuacji, o której mowa w ust. 3 i 3a, dopuszczalne jest użycie
broni palnej przez osobę uprawnioną.";
3) w art. 36 ust. 2-4 skreśla się.
Art. 3.
Parki narodowe utworzone przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stają się
parkami narodowymi w rozumieniu ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu
nadanym niniejszą ustawą.
Art. 4.
Plany ochrony parków narodowych zatwierdzone przed dniem wejścia w życie
niniejszej ustawy obowiązują dyrektorów parków narodowych, w zakresie realizacji
celów ochrony przyrody w rozumieniu art. 2 ust. 2, do czasu ustanowienia planów
w trybie art. 13 a ust. 5, lecz nie dłużej niż w ciągu roku od dnia jej wejścia
w życie.
Art. 5.
Rady naukowe parków narodowych utworzone przed dniem wejścia w życie niniejszej
ustawy stają się radami parków narodowych.
Art. 6.
1. Rezerwaty przyrody utworzone do dnia 31 grudnia 1998 r. na podstawie
dotychczasowych przepisów stają się rezerwatami przyrody w rozumieniu art. 1
pkt 19 lit. b niniejszej ustawy.
2. W okresie roku od dnia wejścia w życie ustawy właściwi wojewodowie ogłoszą w
dzienniku urzędowym województwa wykaz rezerwatów przyrody, o których mowa w
ust. 1. Rezerwat przyrody położony na obszarze kilku województw wykazuje
wojewoda, na którego obszarze działania znajduje się największa część
rezerwatu przyrody, w porozumieniu z właściwymi wojewodami.
3. Dla rezerwatów przyrody, dla których nie sporządzono planów ochrony, a
utworzonych przed wejściem w życie ustawy, organ właściwy sporządzi je nie
później niż w ciągu 5 lat od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.
Art. 7.
Parki krajobrazowe, obszary chronionego krajobrazu, pomniki przyrody utworzone
na podstawie dotychczasowych przepisów stają się parkami krajobrazowymi,
obszarami chronionego krajobrazu, pomnikami przyrody w rozumieniu niniejszej
ustawy.
Art. 8.
Pracownicy Służby Parków Narodowych i Służby Parków Krajobrazowych mogą używać
umundurowanie oraz przedmiotów uzupełniających mundury i oznak według
dotychczasowo obowiązujących wzorów, do czasu wyczerpania ich zapasów, nie
dłużej niż 18 miesięcy od wejścia w życie ustawy.
Art. 9.
W ciągu 18 miesięcy od dnia wejścia w życie rozporządzenia, o którym mowa w art.
27d ust. 5, w odniesieniu do roślin lub zwierząt gatunków obcych rodzimej florze
lub faunie objętych ochroną posiadacze upraw tych roślin, hodowli lub chowu tych
zwierząt mają obowiązek zgłosić je do zarejestrowania.
Art. 10.
Do spraw wszczętych, a nie zakończonych przed dniem wejścia w życie ustawy,
stosuje się przepisy dotychczasowe.
Art. 11.
Do czasu wydania przepisów wykonawczych przewidzianych w ustawie zachowują moc
przepisy dotychczas obowiązujące, jeżeli nie są z nią sprzeczne, nie dłużej
jednak niż przez okres 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy.
Art. 12.
Do czasu wydania przewidzianych w ustawie przepisów wykonawczych dotyczących
Straży Ochrony Przyrody, Straż Ochrony Przyrody zachowuje dotychczasową
organizację oraz zasady i tryb szkolenia, egzaminowania i przyjmowania członków,
a także wzór odznaki i legitymacji strażnika ochrony przyrody.
Art. 13.
Minister właściwy do spraw środowiska ogłosi w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej
Polskiej, jednolity tekst ustawy z dnia 16 października 1991 r. o ochronie
przyrody, z uwzględnieniem zmian wynikających z przepisów ogłoszonych przed
dniem wydania tekstu.
Art. 14.
Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.